Tweeslachtige Mensen in een Analoge Wereld. Wat is een ” Autoritaire Omgeving”? China versus Het Westen
Door Larry Romanoff, 31 December 2019
Nederlandse vertaling: Martien
Op een dag in Rome vroeg ik aan de politieman: “Is het goed als ik mijn auto hier parkeer en de noodingang van het ziekenhuis gedeeltelijk blokkeer? Ik wil even naar de overkant voor een kop koffie.” En hij zei: “Natuurlijk, maar laat de sleutels erin zitten voor het geval ik hem snel moet verplaatsen.”
Italië staat niet bekend als een autoritair milieu. Het is zo interessant om te zien hoe Amerikanen, en in feite al diegenen in westerse rechts-conservatieve samenlevingen zoals Canada, het VK en Australië, andere naties vrolijk als “autoritair” veroordelen, terwijl de VS verreweg het meest autoritaire land ter wereld is, met uitzondering van enkele theocratieën zoals Saoedi-Arabië en Israël. De Amerikanen veroordelen politiek linkse, socialistische naties als autoritair, terwijl zij in feite de antithese zijn van autoritarisme, en waar de autoritaire mentaliteit alleen gedijt in een op religie gebaseerde rechtse samenleving. Alleen deze plaatsen en volkeren, die in een zwart-wit wereld leven, zijn per definitie autoritair. Het feit dat Amerikanen dit precies omgekeerd begrijpen is voor 50% te wijten aan propagandaprogrammering en voor 50% aan inheemse onwetendheid.
Autoritair zijn betekent “Doe wat ik zeg, of anders …”. Het betekent dat je het op mijn manier doet, of je doet het helemaal niet. Het betekent dat er geen speelruimte is bij het overtreden van regels of het niet gehoorzamen van zelfs maar kleine wetten over dingen als door rood lopen. Het betekent dat als de politieagent je ziet, je een bon krijgt. Geen waarschuwingen. Het betekent dat gezagsdragers, zoals politieagenten, je zelfs ongestraft kunnen neerschieten en doden omdat je een kleine wet hebt overtreden. Het betekent dat je je elektriciteits-rekening op tijd moet betalen, zodat je niet doodvriest in het donker. Er is geen vergeving ingebouwd in het systeem, geen speelruimte, geen begripvolle regerings-moeder die zal zeggen: “Oké, maar probeer het de volgende keer beter te doen”. Een verwrongen evangelische religieuze basis, een rechtse mentaliteit, politiek conservatisme en autoritarisme maken deel uit van hetzelfde pakket en kunnen niet gemakkelijk van elkaar worden gescheiden; deze termen beschrijven de VS min of meer accuraat.
China daarentegen, dat in de Amerikaanse media voortdurend als autoritair aan de kaak wordt gesteld, staat in feite en in werkelijkheid 180 graden van deze positie af en ontbeert alle bovengenoemde negatieve elementen, met inbegrip van de verdraaide godsdienst en de gekrompen rechtse breinen. China is een veel tolerantere en vergevingsgezindere samenleving dan de Westerse rechtse landen, juist omdat het niet gecorrumpeerd is met religie (in tegenstelling tot het geloof in God, wat niet alleen niet hetzelfde is maar zelfs niets met elkaar te maken heeft), omdat het politiek liberaal en socialistisch is (zorg dragend voor mensen) in plaats van kapitalistisch (zorg dragend voor bedrijven en de geldmannen). Het is voor mij van groot belang dat Italië en China veel sociale kenmerken gemeen hebben, misschien omdat het oude samenlevingen zijn, maar een van deze gedeelde kenmerken is een ontspannen liberalisme dat ver afstaat van alles wat wij autoritair zouden kunnen noemen.
Het is in China en Italië waar je tijdelijk illegaal kunt parkeren zonder de toorn van de sleepwagen van God over je af te roepen. Het is in China en Italië waar je te laat kunt betalen zonder gestraft te worden, waar de wereld en het leven niet worden ervaren als zwart-wit constructies maar als oneindig veel grijstinten, waar ontmoetingen met het systeem of met de bureaucratie meestal worden beantwoord met tolerantie en begrip in plaats van met een hard oordeel.
Een bezoeker aan Sjanghai maakte een prachtige internetpost waarin hij een ontmoeting beschreef tussen twee politieagenten die een dronken bestuurder behandelden, en zei verbaasd te zijn over hoe zachtaardig ze met hem omgingen. In het voordeel van de chauffeur, hij was niet gewelddadig of beledigend, alleen erg dronken, maar toch … Ik zou kunnen getuigen van ontelbare tientallen soortgelijke voorbeelden die, in plaats van een autoritaire mentaliteit te tonen, een beeld van tolerantie waren, precies het tegenovergestelde van autoritair Amerika. Westerlingen, en vooral Amerikanen, zullen dit niet willen horen, maar hun opzettelijke blindheid verandert niets aan de feiten.
Westerlingen zijn geboren in een joods-christelijke, rechts-gerichte, zwart-witte, individualistische wereld. De Chinezen zijn geboren in een confucianistische, socialistische, grijs getinte, pluralistische wereld. We kunnen geen westerse maatstaven gebruiken om China te begrijpen, net zo min als we liters kunnen gebruiken om afstand te meten. Amerika is simplistisch, bijna een karikatuur van een samenleving, terwijl het Oosten zeer complex is. Met wat inspanning kan het Oosten het Westen leren begrijpen, maar het Westen zal het Oosten misschien nooit begrijpen.
Right-Wing societies and peoples cannot easily relate to shades of grey pluralism. Their right-wing black and white religion creates for them a simplistic black and white world, with little room for ambiguity or what we might call soft skills or methods of evaluation and judgment. For Americans, conflict, confrontation, battle, winners and losers, are necessary conditions for dealing with differences, while Chinese and Asians generally prefer to avoid conflict and search for peace. They aren’t interested in winners and losers but in harmony and stability. They instead try to achieve a consensus that everyone can live with, which is why China sometimes drags out border disputes for decades, waiting patiently until everyone is in a mood to agree, and they often make large concessions in the name of harmony.
Rechtsgeoriënteerde zwart-witte samenlevingen zoals de VS zijn van nature oorlogszuchtig en strijdlustig, waarbij hun verwrongen religieuze moraal conflicten opzoekt zelfs waar die niet bestaan. Samenlevingen in grijstinten neigen van nature eerder naar onderhandeling en verzoening dan naar oorlog. Wanneer je in veel Chinese steden een plaatselijk politiebureau binnengaat, is het eerste wat je ziet een bemiddelingskamer, waar een politieagent de ruziënde partijen kan helpen hun geschillen bij te leggen zonder naar de rechter te stappen. Het begrijpen en uitvoeren van een dergelijke sociaal uitstekende oplossing is onmogelijk in een natie als de VS, waar de hele sociale infrastructuur gebaseerd is op een conflictmodel waarbij, bij elk geschil, ik “gelijk” moet hebben en jij “ongelijk”. En dat betekent moreel fout. Wanneer ze doordrenkt zijn met hun religieuze morele suprematie, zijn deze rechtse, zwarte en blanke samenlevingen allemaal imperialistisch geweest, op zoek naar verovering, onderwerping en controle van andere naties. Ze zijn ook inherent racistisch, een eigenschap die niet in een vacuüm bestaat, maar gerechtvaardigd wordt door sociaal Darwinisme en gesanctioneerd wordt door God. De hele verzameling Amerikaanse waarden is in wezen sociaal-darwinisme in het groot, het concept dat sociale overleving toekomt aan de “sterkste”, dat op internationale schaal de invasie, kolonisatie en uiteindelijke overheersing van de wereld door de sterkste naties rechtvaardigt.
De verschillen tussen China en het Westen zijn een kwestie van diepgewortelde fundamentele waarden. Chinezen hechten meer waarde aan een samenleving van vrede en sociale stabiliteit dan aan vrijheid van informatie of persoonlijke vrijheden. Amerikanen putten suprematie uit zelfvoldoening door te geloven dat zij meer “rechten” hebben dan de Chinezen, maar dit is gebaseerd op onwetendheid van de Aziatische cultuur van gedeelde waarden waar collectieve rechten vaak belangrijker zijn. Als gevolg van deze pluraliteit zijn de Chinezen best bereid af te zien van veel van wat Amerikanen “privé-rechten” zouden kunnen noemen, maar het gaat veel dieper dan dit, in de zin van waarden die voortvloeien uit beschaving en nationale identiteit, en die zich uitstrekken tot wat wij “nationale dromen” zouden kunnen noemen. De Amerikaanse droom gaat over een individu – ik – ik kan alles hebben, terwijl de Chinese droom meervoudig is, voor de verjonging van China. Het aantal Chinezen (waarschijnlijk ongeveer 90%) dat hard zal werken en echte offers zal brengen voor het algemeen welzijn van hun land is waarschijnlijk omgekeerd evenredig aan het aantal Amerikanen (waarschijnlijk ongeveer 10%) dat alles zou opgeven of ook maar een offer zou brengen voor het welzijn van hun land.
In dit opzicht, en in vele andere opzichten, zijn China en de Chinezen door het Westen slecht in beeld gebracht. De Chinezen hebben er geen belang bij iemand te veranderen om zoals hen te worden. Zij denken dat hun systeem (politiek en economisch) goed voor hen is en zij zijn er gelukkig mee, maar zij zullen niet proberen het aan iemand anders op te leggen. De Chinezen bemoeien zich er niet mee, en de reden daarvoor is dat zij niet de joods-christelijke stamcellen hebben om hen te vertellen dat zij ofwel moeten bekeren ofwel iedereen die anders is moeten doden. China is geen imperialistische natie omdat de Chinezen niet besmet zijn met religie. Zij zijn vrij van het weerzinwekkende supremacistische geloof dat zij op de een of andere manier goddelijk bevoorrecht zijn, vandaar de afwezigheid van racisme en de geboorte van tolerantie.
Amerikanen, ontsproten uit hun individualistische, wet van de jungle mal, en doordrenkt met hun dun verhuld racisme gepresenteerd als een iets minder opruiend Amerikaans uitzonderingsbeleid, kunnen dit niet accepteren omdat het het enige argument zou vernietigen dat zij hebben voor hun pogingen om hun wetten, waarden, overtuigingen en normen op te dringen aan de rest van de wereld. Als je aanvaardt dat alle mensen en naties gelijk zijn, dat er een natuurlijke en wenselijke diversiteit bestaat in naties en culturen, kun je niet rechtvaardigen dat je je waarden en instellingen aan anderen oplegt. De Amerikaanse manier om hiermee om te gaan is de werkelijkheid te ontkennen, beweringen van culturele of andere verschillen met minachting te behandelen en naties ervan te beschuldigen hun culturele diversiteit te gebruiken als een excuus om aan hun ware christelijke bestemming te ontsnappen en Amerikaanse klonen te worden.
Wij zien dit het meest in de druk om meerpartijenpolitiek naar Amerikaans model over te nemen, waarbij de Amerikanen India of de Filippijnen gebruiken als voorbeelden van samenlevingen die niet geheel zichzelf hebben vernietigd als bewijs van het vermogen van Aziatische naties om het Amerikaanse politieke systeem te overleven. Maar de honger naar wereldheerschappij speelt een veel grotere rol in deze evangelisatie dan de Amerikanen bereid zijn toe te geven. Zij hebben hun zucht naar wereldheerschappij zo diep in hun zogenaamde democratische waardensysteem verankerd, dat zij doen alsof zij de opzettelijke en zeer reële politieke bedreigingen die aan hun bekeringsdrang ten grondslag liggen, negeren, alsof hun aanbevelingen gebaseerd zouden zijn op humanitaire overwegingen – wat duidelijk niet het geval is.
*
De geschriften van de Mr. Romanoff zijn vertaald in 32 talen en zijn artikelen zijn gepubliceerd op meerdan 150 nieuws- en politieke websites in meerdan 30 landen, alsmede op meer dan 100 Engelstalige platforms. Larry Romanoff is management consultant en gepensioneerd ondernemer.
Hij heeft leiding gevende functies bekleed in internationale adviesbureausen was eigenaar van een internationaal import/export bedrijf. Hij was gast professor aan de Fudan Universiteit in Shanghai, waar hij casestudies over internationale zaken presenteerde aan EMBA-klassen. De heer Romanoff woont in Shanghai en schrijft momenteel een serie van tien boeken die in het algemeen betrekking hebben op China en het Westen. Hij is auteur van Cynthia McKinney’s nieuwe bloemlezing When China Sneezes (Ch. 2 – Dealing with Demons).
Zijn volledige archief is te zien op:
https://www.moonofshanghai.com/ and https://www.bluemoonofshanghai.com/
Hij kan worden gecontacteerd op: 2186604556@qq.com
*
Copyright © Larry Romanoff, Moon of Shanghai, Blue Moon of Shanghai, 2021